روح خدا و روح القدوس

خداوند تمامي كارها را از طريق «روح» خود انجام ميدهد.  اگر خواستار شناخت خدا و داشتن رابطه‌اي پويا با او باشيم، لازم است بدانيم كه «روح خداوند» چيست و چگونه عمل مي كند.

تعريف دقيق معناي كلمه  «روح» آسان نيست. به عنوان مثال اگر به يك جشن عروسي برويد ممكن است اينطور اظهار نظر كنيد كه «روحيه بسيار خوبي در آنجا حكمفرما بود؟» منظور شما از چنين حرفي اين است كه جو خوبي برقرار بود و تمام جنبه هاي جشن مثبت بود. همه به خوبي لباس پوشيده بودند، غذا خوب بود، حاضرين با محبت با يكديگر صحبت مي‌كردند، عروس زيبا شده بود و غيره.

مجموعه همه اين جوانب مختلف «روحيه» جشن را تشكيل مي‌دهند. روح خدا نيز به نوعي مجموعه جوانب مختلف اوست. كلمه عبري كه در عهد عتيق «روح» ترجمه شده است، در لغت به معناي «نفس» يا «قدرت» است. بنابراين روح خداوند «نفس»، يعني دقيقاً ذات خداوند بوده و منعكس كننده ذهن او ميباشد. در فصل 3-4 با ارائه چند مثال، كاربرد كلمه «روح» هنگام اشاره به خلق يا ذهن يك فرد را بررسي مي كنيم.

يكي از تعليمات مشهود انجيل اين است كه تفكر انسان در اعمالش بروز مي يابد (متي 23:7)، انديشيدن ما پيرامون كردار خود مؤيد اين موضوع خواهد بود. درباره عملي فكر مي كنيم و سپس آن را انجام مي دهيم. در مقياسي بزرگتر، روح خداوند نيز همينطور است. روح خداوند قدرتي است كه خداوند از طريق آن ذات وجود خود، خلق و هدف خود را نمايان ميسازد. خداوند فكر كرده و سپس كاري را انجام مي دهد: «آنچه اراده نموده و تقدير كرده ام به يقين واقع خواهد شد.» (اشعيا 14:24).

قدرت خداوند

در بسياري از آيات روح خداوند به وضوح با قدرت او شناخته مي شود. به طور مثال جهت آفرينش جهان، «روح خدا روي توده هاي تاريك بخار آب حركت می كرد. خدا فرمود:«روشنايي بشود.» و روشنايي شد.» (پيدايش 1:2.3).

روح خداوند قدرتي بود كه همه چيز، منجمله نور، را به وجود آورد. «روح او آسمانها را زينت می دهد و دست او مار تيزرو را هلاك ميكند.»(ايوب 26:13). » به فرمان خداوند آسمانها بوجود آمد. او دستور داد و خورشيد و ماه و ستارگان بوجود آمدند.»(مزامير 33:6). بنابراين در توصيف روح خداوند تعاريف زير آمده است:

نَفَس او
كلام او
دست او.

بنابراين خداوند از طريق قدرت خود به همه چيز دست مي يابد. پس مؤمنين به اراده خداوند دوباره متولد مي شوند (يوحنا 1:13) و اينكار از طريق روح خداوند انجام مي شود (يوحنا 3:3.5). اراده خداوند از طريق روح او اجرا ميگردد. در رابطه با خلق كامل طبيعت مي خوانيم كه «اما زماني كه به مخلوقات جان مي‌بخشي، زنده ميشوند و به زمين طراوت مي‌بخشند.»(مزامير 104:30). اين روح و يا به عبارتي قدرت، نه تنها خالق همه چيز بلكه عامل بقاء همه آنها نيز مي باشد. با استناد به اين تعريف به سادگي دچار اين اشتباه شده‌ايم اگر فكر كنيم اين زندگي غم‌انگيز بدون دخالت فعال روح خداوند ادامه مي‌يابد. همين موضوع را پيامبر ديگري به ايوب، همان مردي كه از اين زندگي بيزار شده بود، يادآور شد:»اگر خدا اراده كند كه روح و نفس خود را از انسان بگيرد، اثري از زندگي در او باقي نمي‌ماند و او به خاك باز مي‌گردد.» (ايوب 34:14.15).

در فصل 3-4 خواهيم ديد كه روحي كه از جانب خداوند به ما و تمام جهان خلقت داده شده است، مايه بقاي زندگي ماست. ما «نفس روح زندگي» را در درون خود داريم (پيدايش 7:22) كه هنگام تولد از سوي خداوند به ما هديه شده است (مزامير 104:30 و پيدايش 2:7). پس اين تعريف لقب «خداي  روحهاي تمامي افراد بشر» را به او ميدهد (اعداد 27:16 و عبرانيان 12:9). خداوند نيروي حيات و سبب بقاء جهان خلقت بوده و به همين جهت روح او در همه جا حضور دارد. داود به اين حقيقت دست يافت كه خداوند از طريق روح خود دائماً به هرجا كه او مي رفت، همراهش بود و از طريق روح و يا قدرت خود از همه زواياي تفكر و ذهن داود مطلع بود. پس خداوند اگر چه شخصاً در آسمان حضور دارد، ولي از طريق روح خود در همه جا حاضر است.

«تو از نشستن و برخاستن من آگاهي. فكرهاي من از تو پوشيده نيست… از حضور تو به كجا ميتوانم بگريزم؟ اگر بر بالهاي سحر سوار شوم و به آنسوي درياها پرواز كنم، در آنجا نيز حضور داري و با نيروي دست خود مرا هدايت خواهي كرد.»(مزامير 139:2.7.9.10) .

روح القدس

اين بررسي به ما نشان داده است كه روح خداوند مفهوم وسيعي دارد . روح خداوند خلق و ذهن او بوده و همچنين قدرتي است كه خداوند به واسطه آن افكار خود را به عمل مبدل مي كند. «هرچه انسان در دل خود فكر كند، خود نيز همان است» (امثال 23:7) و به همين ترتيب خداوند نيز همان افكار خداوند است به اين معني كه خداوند همان روح خويش است (يوحنا 4:24) البته در بررسي مفهوم وسيع روح خداوند بعضي اوقات به اصطلاح «روح القدس» برميخوريم.

اصطلاح «روح القدس» تقريباً فقط در عهد جديد يافت مي شود. در انجيل اصطلاح  «روح مقدس» بارها مورد استفاده قرار گرفته است، ولي ترجمه صحيح همانطور كه نسخه هاي جديد به وضوح نشان ميدهند، همان «روح القدس» است. اين اصطلاح معادل اصطلاحات «روح خداوند» يا «روح پروردگار» در عهد عتيق است. اين موضوع از باب هايي مانند باب 2 اعمال رسولان كه جاري شدن روح القدس بر حواريون در روز پنجاهه را شرح ميدهد، كاملاً استنباط مي گردد. پطرس توضيح داده است كه اين واقعه در پيشگويي يوئيل نبي، كه جاري شدن «روح خداوند» را شرح داده، وصف شده بود (اعمال رسولان 2:17). در آيه 4:1 لوقا نيز مسيح درحالي كه «سرشار از روح القدس» بوده است، از اردن باز ميگردد. در ادامه همان آيات مسيح يادآور مي شود كه اين واقعه در پيشگويي آيه 61 اشعيا آمده بود: «روح خداوندگار به همراه من است». در هر دو مورد ( و در موارد بسيار ديگري) روح القدس معادل همان اصطلاح «روح خداوند » در عهد عتيق است.

البته توجه كنيد كه روح القدس در آيات زير معادل قدرت خداوند قرار داده شده است:

«روح القدس بر تو(مريم) نازل خواهد شد و قدرت خدا بر تو سايه خواهد افكند.»(لوقا 1:35)

«با قدرت روح‌القدس…نشانه‌ها و قدرت روح خدا»(روميان 15:13.19)

«بشارتهايمان (انجيل) را فرستاديم… در قدرت، و در روح‌القدس» (اول تسالونيكيان 1:5)

در بيان وعده روح القدس به حواريون  ميتوان از اين آيه استفاده كرد:»شما را با قدرت الهي از بالا مجهز كند.»(لوقا 24:49)

خود مسيح نيز » با روح القدس و قدرت او شفا ميداد.» (اعمال رسولان 10:38).

پولس از ظواهر انكار ناپذير قدرت خداوند جهت تأييد موعظه هاي خود استفاده كرده است:»پيام و سخنانم… نشانه‌اي از روح و قدرت خدا بود.(اول قرنتيان 2:4).