اخراج میلاد عمرانی، دانشجوی ارشد دانشگاه علامه

خبرگزاری هرانا – میلاد عمرانی، دانشجوی دانشگاه علامه طباطبائی می‌گوید از دانشگاه اخراج شده است.

به گزارش هرانا به نقل از دانشجونیوز، این فعال دانشجویی چپ، عنوان نموده است: چهارشنبه هفته گذشته از طریق آموزش دانشگاه علامه مطلع شدم که فایل آموزشی‌ام بسته شده است. پس از پی گیری از طریق آموزش دانشگاه و سازمان سنجش مطلع شدم که پس از دو ترم تحصیل از دانشگاه اخراج شده‌ام.

عمرانی که از سال ۱۳۹۲ با تعهد، اجازهٔ تحصیل در رشته ارشد فلسفه در دانشگاه علامه طباطبائی را پیدا کرده بود، حالا می‌گوید پس از ۲ ترم تحصیل اخراج شده است.

وی علت اخراج خود را به گفته سازمان سنجش، بررسی مجدد پرونده و فشار وزارت اطلاعات مبنی بر ممانعت از تحصیل وی عنوان داشته است.

ادامه آموزش مبانی کتاب مقدس توسط برادر سینا در وبلاگ

برادر و خواهران عزیزم به زودی آموزش های تصویری مبانی کتاب مفدس با حضور برادر سینا به صورت تصویری در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

Dear brother and sister Bable basic education will start by brother Sina soon as soon.

http://www.youtube.com/watch?v=e2x1uKkHdas

تعريف ملكوت

 هدف خداوند پاداش دادن به مؤمنان خويش با زندگي ابدي به هنگام بازگشت مسيح است كه اين زندگي ابدي روي زمين سپري خواهد شد. وعده هاي مكرر خداوند در اين زمينه هيچگاه به اين نكته اشاره نكرده‌اند كه مؤمنان به بهشت خواهند رفت. «مژده ملكوت خدا» (متي 4:23) به شكل وعده‌هاي خداوند درباره زندگي ابدي روي زمين به ابراهيم وحي شد (غلاطيان 3:8). بنابراين، » ملكوت خداوند» زمان پس از بازگشت مسيح است كه اين وعده ها تحقق مي‌يابند. باوجود آنكه خداوند درنهايت فرمانرواي كل خلقت حتي در حال حاضر است، به بشر اختيار داده بر جهان و زندگي خويش به هر شكلي كه بخواهد تسلط داشته باشد. بنابراين درحال حاضر جهان به صورت » ملكوت بشر » مي‌باشد (دانيال 4:17).

در زمان بازگشت مسيح » سلطنت جهان ازآن خداوند ما و مسيح او ميشود و او تا ابد سلطان است.» (مكاشفه 11:15) در آن زمان اراده و خواسته‌هاي خدا بطور كامل و آشكار در زمين اجرا خواهد شد. از اينرو دستور مسيح به ما عبادت است: «ملكوت تو برقرار گردد. خواست تو آنچنانكه در آسمان مورد اجراست، بر زمين نيز اجرا شود.» (متي 6:10) به اين دليل، » ملكوت خداوند» عبارتي است كه با «ملكوت آسمان» قابل معاوضه است (متي 13:11 رجوع به مرقس 4:11). توجه داشته باشيد كه ما هرگز عبارت » ملكوت در آسمان» را نمي‌خوانيم؛ ملكوت آسمان است كه توسط مسيح در زمان بازگشت او برروي زمين استقرار خواهد يافت. چون اراده خداوند در آسمان بطور كامل توسط فرشتگان اطاعت مي‌شود (مزامير 21-103:19)، بنابراين در زمان ملكوت آينده خداوند، ساكنان زمين تنها پرهيزگاران خواهند بود، كساني كه «با فرشتگان برابرند» (لوقا 20:36).

بنابراين ورود به ملكوت خداوند در زمان بازگشت مسيح نتيجه نهايي تمام تلاشهاي ما در اين دنياست؛ بهمين دليل داشتن دركي صحيح از مفهوم ملكوت خداوند بسيار حياتي است (متي 25:34 و اعمال رسولان 14:22). موعظه فيليپ در مورد مسيح كه بعنوان آموزش دهنده چيزهايي مربوط به «ملكوت خداوند و نام عيسي‌مسيح» توصيف مي‌شود. (اعمال رسولان 8:5.12). در هر بخش خود به ما يادآوري مي‌كند كه چطور » ملكوت خداوند» محتواي اصلي موعظه پولس بوده است (اعمال رسولان 19:8 و 20:25 و 28:23.31). بنابراين درك كامل ما از اصول ملكوت خداوند باتوجه به اينكه بخش حياتي پيام بشارت را تشكيل مي‌دهد داراي اهميت بسيار زيادي است. » ما بايد آزمايش سخت ورود به ملكوت خداوند را بگذرانيم» (اعمال رسولان 4:22)؛ اين نوري است كه در پايان تونل اين دنيا وجود دارد و از اينرو انگيزه‌ايست براي انجام فداكاريهايي كه در زندگي واقعي مسيحي وجود دارد.

بخت‌النصر، پادشاه بابل، مي‌خواست از آينده دنيا باخبر شود (به باب دوم دانيال نگاه كنيد). به او مجسمه‌اي بزرگ ساخته شده از فلزات مختلف نشان داده شد. دانيال سرطلايي آن را بعنوان نشان‌دهنده پادشاه بابل تفسير كرد (دانيال 2:38). بعداز او قرار بود جانشيني از امپراطوريهاي بزرگ در اطراف اسرائيل بيايد كه نتيجه آن موقعيتي شود كه در آن «همانطور كه ديديد پاها و انگشتهاي مجسمه قسمتي از آهن و قسمتي از گل بود. اين نشان مي دهد كه اين سلطنت تقسيم خواهد شد و بعضي از قسمتهاي آن مثل آهن قوي و بعضي مثل گل ضعيف خواهد بود.» (دانيال 2:42)

توازن قدرت درحال حاضر در جهان بين ملتها دو نيم مي‌شود، بعضي قوي و بعضي ضعيف. سپس دانيال سنگ كوچكي را ديد كه به پاي مجسمه برخورد كرد، آن را ويران كرد و خود تبديل به يك كوه بزرگ شد كه تمام دنيا را پركرد (دانيال 2:34.35). اين سنگ نشان دهنده مسيح بود (متي 21:42 و اعمال رسولان 4:11 و افسسيان 2:20 و اول پطرس 8-2:4) كوهي كه او در تمام زمين ايجاد خواهد كرد نشان‌دهنده ملكوت جاويد خداوند است كه در زمان آمدن دوم وي ايجاد خواهد شد. اين پيشگويي به خودي خود گواهي برملكوتي است كه در زمين خواهد بود نه در آسمان.

اينكه آيا ملكوت تنها در زمان بازگشت مسيح بطور كامل استقرار خواهد يافت، موضوع بخشهاي ديگر است. پولس از مسيح و داوري وي بر زندگان و مردگان » در پيشگاه خدا و عيسي مسيح » سخن مي‌گويد. (دوم تيموتائوس 4:1)

آيه ميكاه 4:1 نظر دانيال را در مورد ملكوت خداوند بصورت يك كوه عظيم تعبير كرد: «و اما در روزهاي آخر، كوه خانه خداوند مشهورترين كوه جهان خواهد شد؛ سپس توصيفي از اينكه اين ملكوت برروي زمين چطور خواهد بود مي‌آيد (ميكاه 4-4:1) خداوند به مسيح تخت داود در اورشليم را خواهد بخشيد: «او مردي بزرگ خواهد بود… سلطنت او هرگز پايان نخواهد يافت!» (لوقا 1:32،33) اين نكته ايجاب مي‌كند زماني وجود داشته باشد كه در آن عيسي شروع به حكومت بر تخت داود مي‌كند و فرمانروايي‌اش آغاز مي‌شود. اين زمان بازگشت مسيح خواهد بود. جمله «سلطنت او هرگز پايان نخواهد يافت!» به آيه دانيال 2:44 مربوط مي‌شود: «وخداوند تخت سلطنت جدش داود را به او واگذار خواهد كرد تا براي هميشه بر قوم اسرائيل سلطنت كند.» آيه مكاشفه 11:15 از زبان مشابهي در توصيف چگونگي وضعيت مسيح در زمان بازگشتش استفاده مي‌كند: «سلطنت جهان ازآن خداوند ما  و مسيح او شد و او تا ابد سلطان است.» (مكاشفه 11:15) شايان ذكر است كه بايد زمان مشخصي وجود داشته باشد كه ملكوت خدا و حكومت مسيح روي زمين آغاز شود و اين زمان هنگام بازگشت وي خواهد بود.

 اينك زمان ملكوت نيست

اين تصور در سطح وسيعي وجود دارد كه ملكوت خداوند اكنون بطور كامل وجود دارد و مؤمنان – «كليسا» – را در بردارد. اگر در نظر بگيريم كه در ملكوت اصلي، مؤمنان واقعي نجات يافته‌اند و مكانهايي بصورت بالقوه به آنها بخشيده شده است، نمي‌توان شك داشت كه ما اكنون نمي‌توانيم بطور كامل در ملكوت باشيم، با توجه به اينكه مسيح هنوز بازنگشته است تا آن را ايجاد كند.

از مجموع آنچه ما تاكنون بررسي كرده‌ايم مشخص مي‌شود كه «بدن خاكي كه از گوشت و خون ساخته شده است، نمي تواند وارد ملكوت خدا شود، و اين بدنهاي فاني ما در خور زندگي جاويد نيستند.» (اول قرنتيان 15:50) ما «وارث ملكوت خدا هستيم، ملكوتي كه خدا به دوستداران خود وعده داده است.» (يعقوب 2:5)، با توجه به اينكه تعميد، ما را وارث وعده‌هاي ابراهيم مي‌سازد – وعده‌هايي كه شامل بشارت اوليه ملكوت مي‌باشند (متي 4:23 و غلاطيان 29-3:8.27). بنابراين طبيعي است كه وعده‌هاي وراثت ملكوت درزمان بازگشت مسيح تحقق ‌يابد، آن هم زماني‌كه وعده‌هاي داده شده به ابراهيم تحقق مي‌يابد.(متي 25:34 و اول قرنتيان 6:9.10 و 15:50 و غلاطيان 5:21 و افسسيان 5:5) استفاده فراوان از جملات حاكي بر وراثت در آينده نشان مي‌دهد كه ملكوت مؤمنان درحال حاضر متعلق به مؤمنان نيست. مسيح تمثيلي براي راهنمايي كساني گفت كه فكر مي‌كردند «تصور مي كردند كه ملكوت خدا همان موقع آغاز خواهد شد. پس چنين فرمود: در يكي از ايالات امپراطوري رم، نجيب‌زاده‌اي زندگي مي كرد. روزي او سفر دور و درازي به پايتخت كرد، تا از جانب امپراطور به  مقام پادشاهي آن ايالت منسوب شود وسپس برگردد.» در ضمن خدمتگزاراني را با مسئوليتهاي مشخص به جا گذاشت. «وقتي به ايالت خود بازگشت، دستياران خود را فرا خواند تا ببيند با پولش چه كرده اند و چه مقدار  سود بدست آورده‌اند.» (لوقا 27-19:11)

مرد بزرگ‌منش نشان دهنده مسيح است كه به سوي «كشور دور دست» آسمان براي گرفتن ملكوت خود مي‌رود و در زمان داوري يعني هبوط مجدد همراه آن بازمي‌گردد. از اينرو غيرممكن است كه خدمتگزاران اكنون در زمان غيبت صاحب اختيار خود مالك ملكوت شوند.

موارد زير برهان ديگري براي اين مسئله ارائه مي‌دهد:

–       مسيح دردمندانه مي‌گويد «عيسي فرمود: پادشاهي من متعلق به اين دنيا نيست.» (يوحنا 18:36) با اينحال، حتي در آن زمان او مي‌تواند بگويد، «من يك فرمانروا هستم» (يوحنا 18:37)، اين نشان مي‌دهد كه فرمانروايي كنوني مسيح به معناي ملكوتي كه اكنون استقرار يافته باشد نيست. حتي مؤمنان در قرن اول بعنوان منتظران «ظهور ملكوت خداوند» (مرقس 15:43) توصيف شده‌اند.

مسيح به حواريونش گفت كه او هرگز دوباره شراب نخواهد نوشيد «تا روزي كه آن را تازه با شما در ملكوت پدرم بنوشم.» (متي 26:29) اين به وضوح نشان مي‌دهد كه ملكوت قرار است در آينده برقرار شود كه همان تلقي مردم از موعظه مسيح » بشارتها (يعني اعلام از پيش) در مورد ملكوت خداوند» است (لوقا 8:1) «خوشابحال كسي كه درضيافت   ملكوت خدا(در آينده) شركت كند!» (لوقا 14:15)

–       آيات لوقا 22:29،30 اين موضوع را ادامه مي‌دهد: «من ملكوتي را براي تو تعيين مي‌كنم كه تو در ملكوت من برسر سفره من خواهي خورد و خواهي نوشيد».

–       مسيح نشانه‌هايي را كه خبر از بازگشت وي مي‌دهند بيان كرد و اينگونه نتيجه‌گيري كرد كه «وقتي مي بينيد كه اين رويدادها در حال وقوع هستند، بدانيد كه بزودي ملكوت خدا آغاز خواهد شد.» (لوقا 21:31)كه كاملاً بي‌معني است اگر ملكوت اكنون، قبل از بازگشت او وجود داشته باشد.

–       «ما بايد باگذشتن از تجربيات سخت، وارد ملكوت خدا شويم.» (اعمال رسولان 14:22) بنابراين تعجبي ندارد كه هر مؤمن رنج كشيده‌اي با اشتياق براي رسيدن به ملكوت عبادت مي‌كند.

خداوند «تو را به ملكوت خويش فراخوانده است» (اول تسالونيكيان 2:12) و اكنون ما در مقابل بايد در جستجوي راه ورود به ملكوت از طريق زندگي معنوي باشيم (متي 6:33).

روح خدا و روح القدوس

خداوند تمامي كارها را از طريق «روح» خود انجام ميدهد.  اگر خواستار شناخت خدا و داشتن رابطه‌اي پويا با او باشيم، لازم است بدانيم كه «روح خداوند» چيست و چگونه عمل مي كند.

تعريف دقيق معناي كلمه  «روح» آسان نيست. به عنوان مثال اگر به يك جشن عروسي برويد ممكن است اينطور اظهار نظر كنيد كه «روحيه بسيار خوبي در آنجا حكمفرما بود؟» منظور شما از چنين حرفي اين است كه جو خوبي برقرار بود و تمام جنبه هاي جشن مثبت بود. همه به خوبي لباس پوشيده بودند، غذا خوب بود، حاضرين با محبت با يكديگر صحبت مي‌كردند، عروس زيبا شده بود و غيره.

مجموعه همه اين جوانب مختلف «روحيه» جشن را تشكيل مي‌دهند. روح خدا نيز به نوعي مجموعه جوانب مختلف اوست. كلمه عبري كه در عهد عتيق «روح» ترجمه شده است، در لغت به معناي «نفس» يا «قدرت» است. بنابراين روح خداوند «نفس»، يعني دقيقاً ذات خداوند بوده و منعكس كننده ذهن او ميباشد. در فصل 3-4 با ارائه چند مثال، كاربرد كلمه «روح» هنگام اشاره به خلق يا ذهن يك فرد را بررسي مي كنيم.

يكي از تعليمات مشهود انجيل اين است كه تفكر انسان در اعمالش بروز مي يابد (متي 23:7)، انديشيدن ما پيرامون كردار خود مؤيد اين موضوع خواهد بود. درباره عملي فكر مي كنيم و سپس آن را انجام مي دهيم. در مقياسي بزرگتر، روح خداوند نيز همينطور است. روح خداوند قدرتي است كه خداوند از طريق آن ذات وجود خود، خلق و هدف خود را نمايان ميسازد. خداوند فكر كرده و سپس كاري را انجام مي دهد: «آنچه اراده نموده و تقدير كرده ام به يقين واقع خواهد شد.» (اشعيا 14:24).

قدرت خداوند

در بسياري از آيات روح خداوند به وضوح با قدرت او شناخته مي شود. به طور مثال جهت آفرينش جهان، «روح خدا روي توده هاي تاريك بخار آب حركت می كرد. خدا فرمود:«روشنايي بشود.» و روشنايي شد.» (پيدايش 1:2.3).

روح خداوند قدرتي بود كه همه چيز، منجمله نور، را به وجود آورد. «روح او آسمانها را زينت می دهد و دست او مار تيزرو را هلاك ميكند.»(ايوب 26:13). » به فرمان خداوند آسمانها بوجود آمد. او دستور داد و خورشيد و ماه و ستارگان بوجود آمدند.»(مزامير 33:6). بنابراين در توصيف روح خداوند تعاريف زير آمده است:

نَفَس او
كلام او
دست او.

بنابراين خداوند از طريق قدرت خود به همه چيز دست مي يابد. پس مؤمنين به اراده خداوند دوباره متولد مي شوند (يوحنا 1:13) و اينكار از طريق روح خداوند انجام مي شود (يوحنا 3:3.5). اراده خداوند از طريق روح او اجرا ميگردد. در رابطه با خلق كامل طبيعت مي خوانيم كه «اما زماني كه به مخلوقات جان مي‌بخشي، زنده ميشوند و به زمين طراوت مي‌بخشند.»(مزامير 104:30). اين روح و يا به عبارتي قدرت، نه تنها خالق همه چيز بلكه عامل بقاء همه آنها نيز مي باشد. با استناد به اين تعريف به سادگي دچار اين اشتباه شده‌ايم اگر فكر كنيم اين زندگي غم‌انگيز بدون دخالت فعال روح خداوند ادامه مي‌يابد. همين موضوع را پيامبر ديگري به ايوب، همان مردي كه از اين زندگي بيزار شده بود، يادآور شد:»اگر خدا اراده كند كه روح و نفس خود را از انسان بگيرد، اثري از زندگي در او باقي نمي‌ماند و او به خاك باز مي‌گردد.» (ايوب 34:14.15).

در فصل 3-4 خواهيم ديد كه روحي كه از جانب خداوند به ما و تمام جهان خلقت داده شده است، مايه بقاي زندگي ماست. ما «نفس روح زندگي» را در درون خود داريم (پيدايش 7:22) كه هنگام تولد از سوي خداوند به ما هديه شده است (مزامير 104:30 و پيدايش 2:7). پس اين تعريف لقب «خداي  روحهاي تمامي افراد بشر» را به او ميدهد (اعداد 27:16 و عبرانيان 12:9). خداوند نيروي حيات و سبب بقاء جهان خلقت بوده و به همين جهت روح او در همه جا حضور دارد. داود به اين حقيقت دست يافت كه خداوند از طريق روح خود دائماً به هرجا كه او مي رفت، همراهش بود و از طريق روح و يا قدرت خود از همه زواياي تفكر و ذهن داود مطلع بود. پس خداوند اگر چه شخصاً در آسمان حضور دارد، ولي از طريق روح خود در همه جا حاضر است.

«تو از نشستن و برخاستن من آگاهي. فكرهاي من از تو پوشيده نيست… از حضور تو به كجا ميتوانم بگريزم؟ اگر بر بالهاي سحر سوار شوم و به آنسوي درياها پرواز كنم، در آنجا نيز حضور داري و با نيروي دست خود مرا هدايت خواهي كرد.»(مزامير 139:2.7.9.10) .

روح القدس

اين بررسي به ما نشان داده است كه روح خداوند مفهوم وسيعي دارد . روح خداوند خلق و ذهن او بوده و همچنين قدرتي است كه خداوند به واسطه آن افكار خود را به عمل مبدل مي كند. «هرچه انسان در دل خود فكر كند، خود نيز همان است» (امثال 23:7) و به همين ترتيب خداوند نيز همان افكار خداوند است به اين معني كه خداوند همان روح خويش است (يوحنا 4:24) البته در بررسي مفهوم وسيع روح خداوند بعضي اوقات به اصطلاح «روح القدس» برميخوريم.

اصطلاح «روح القدس» تقريباً فقط در عهد جديد يافت مي شود. در انجيل اصطلاح  «روح مقدس» بارها مورد استفاده قرار گرفته است، ولي ترجمه صحيح همانطور كه نسخه هاي جديد به وضوح نشان ميدهند، همان «روح القدس» است. اين اصطلاح معادل اصطلاحات «روح خداوند» يا «روح پروردگار» در عهد عتيق است. اين موضوع از باب هايي مانند باب 2 اعمال رسولان كه جاري شدن روح القدس بر حواريون در روز پنجاهه را شرح ميدهد، كاملاً استنباط مي گردد. پطرس توضيح داده است كه اين واقعه در پيشگويي يوئيل نبي، كه جاري شدن «روح خداوند» را شرح داده، وصف شده بود (اعمال رسولان 2:17). در آيه 4:1 لوقا نيز مسيح درحالي كه «سرشار از روح القدس» بوده است، از اردن باز ميگردد. در ادامه همان آيات مسيح يادآور مي شود كه اين واقعه در پيشگويي آيه 61 اشعيا آمده بود: «روح خداوندگار به همراه من است». در هر دو مورد ( و در موارد بسيار ديگري) روح القدس معادل همان اصطلاح «روح خداوند » در عهد عتيق است.

البته توجه كنيد كه روح القدس در آيات زير معادل قدرت خداوند قرار داده شده است:

«روح القدس بر تو(مريم) نازل خواهد شد و قدرت خدا بر تو سايه خواهد افكند.»(لوقا 1:35)

«با قدرت روح‌القدس…نشانه‌ها و قدرت روح خدا»(روميان 15:13.19)

«بشارتهايمان (انجيل) را فرستاديم… در قدرت، و در روح‌القدس» (اول تسالونيكيان 1:5)

در بيان وعده روح القدس به حواريون  ميتوان از اين آيه استفاده كرد:»شما را با قدرت الهي از بالا مجهز كند.»(لوقا 24:49)

خود مسيح نيز » با روح القدس و قدرت او شفا ميداد.» (اعمال رسولان 10:38).

پولس از ظواهر انكار ناپذير قدرت خداوند جهت تأييد موعظه هاي خود استفاده كرده است:»پيام و سخنانم… نشانه‌اي از روح و قدرت خدا بود.(اول قرنتيان 2:4).

SIMON THE CYRENE . پسر انسان ، نوشته جبران خلیل جبران نویسنده لبنانی

 

Kahlil Gibran (full Arabic name Gibran Khalil Gibran with the more standard spelling Khalil;  (January 6, 1883 – April 10, 1931) was aLebanece – American artist , poet and writer

(His once works is Jesus, The Son of Man (1928

SIMON THE CYRENE

He who Carried the Cross

I was on my way to the fields when I saw Him carrying His cross; and multitudes were

.following Him

.Then I too walked beside Him

.His burden stopped Him many a time, for His body was exhausted

;Then a Roman soldier approached me, saying, “Come, you are strong and firm built

carry the cross of this man.”

.When I heard these words my heart swelled within me and I was grateful

.And I carried His cross

It was heavy, for it was made of poplar soaked through with the rains of winter

And Jesus looked at me. And the sweat of His forehead was running down upon His

.beard

Again He looked at me and He said, “Do you too drink this cup? You shall indeed sip its

.rim with me to the end of time

So saying He placed His hand upon my free shoulder. And we walked together towards

.the Hill of the Skull

But now I felt not the weight of the cross. I felt only His hand. And it was like the wing

.of a bird upon my shoulder

Then we reached the hill top, and there they were to crucify Him

.And then I felt the weight of the tree

He uttered no word when they drove the nails into His hands and feet, nor made He any

sound.

.And His limbs did not quiver under the hammer

It seemed as if His hands and feet had died and would only live again when bathed in

blood. Yet it seemed also as if He sought the nails as the prince would seek the sceptre;

.and that He craved to be raised to the heights

.And my heart did not think to pity Him, for I was too filled to wonder

.Now, the man whose cross I carried has become my cross

Should they say to me again, “Carry the cross of this man,” I would carry it till my road

ended at the grave.

.But I would beg Him to place His hand upon my shoulder

This happened many years ago; and still whenever I follow the furrow in the field, and in

that drowsy moment before sleep, I think always of that Beloved Man.

.And I feel His winged hand, here, on my left shoulder

درباره کلیساهای غیر رسمی با تعالیم غلط

کریستادلفین ها در تمام نقاط دنیا دارای کلیسا هستند و در ترکیه ، شهر کایسری هم یک کلیسا وجود دارد.لطفا مراقب تعالیم غلط باشید.

مدتی است از طریق ایمیل به ما اطلاعات دادند که افرای دیگر با نام کلیسای کریستادلفین در شهر کایسری کار می کنند.

ما این کلیساها را به رسمیت نشناخته و همیشه سعی در مبارزه روحانی با تعالیم غلط داریم.

این کلیساها ممکن است از طرف کسانی  که از کلیسای مسیح دور شده و به فکر مبارزه شخصی با مسیحیت و تخریب آن همراه با  با تعالیم غلط راه اندازی شده باشد.

لطفا شما از طریق فیس بوک  اطلاعات بیشتری به صورت فارسی بدست آورید , یا از طریق ایمیلchristadelphian.kayseri@gmail.com با ما در تماس باشید.

یکی از وب سایت های مفید برای برادران و خواهران

                                                                                                         http://www.thechristadelphian.com/
برادر و خواهران عزیزم در این وب سایت می تونید از کتابها ،مجله های ماهیانه و .برخی از نرم افزارها که در فهم کلام به ما کمک می کند استفاده کنید.

دیدگاه کریستادلفین در مورد فرشتگان

طبيعت خداوند ( «طبيعت الهي»)

نمي تواند گناه كند (كمال) (روميان 9:14 و 6:23 رجوع به مزامير 90:2 متي 5:48 و يعقوب 1:13)

نمي تواند فنا بپذيرد، يعني جاودانگي (اول تيموتائوس 6:16)

سرشار از نيرو و انرژي (اشعيا 40:28).

اين طبيعت خداوند و فرشتگان است و طبيعتي است كه بعداز رستاخيز مسيح به او داده شده است (اعمال رسولان 13:34 و مكاشفه 1:18 و عبرانيان 1:3). اين همان طبيعتي است كه به ما وعده داده شده است (لوقا 20:35،36 و دوم پطرس 1:4 و اشعيا 40:28 وآيه 31).

طبيعت انسان

يك ذهن طبيعي فاسد (ارميا 17:9 و مرقس 23-7:21) او را به گناه وسوسه مي كند (يعقوب 15-1:13).

محكوم به مرگ است، يعني فناپذير (روميان 5:12،17 و اول قرنتيان 15:22)

هم از نظر جسماني (اشعيا 40:30) و هم از نظر ذهني (ارميا 10:23) قدرت بسيار محدودي دارد

طبيعت مذكور، طبيعت همه انسانها، اعم از خوب و بد مي باشد. پايان اين طبيعت مرگ است (روميان 6:23). اين همان طبيعتي است كه مسيح در طول زندگي انساني خود دارا بود (عبرانيان 18-2:14 و روميان 8:3 و يوحنا 2:25 و مرقس 10:18).

متاسفانه لغت «طبيعت» در اين زبان نسبتاً مبهم است: مي توانيم از اين كلمه در اين جمله استفاده كنيم «يوحنا طبيعتي بزرگوار دارد، پستي در طبيعت او نيست. ولي بعضي اوقات در مورد اتومبيلش احساس فخر مي كند، لابد اين موضوع ناشي از طبيعت انساني اوست». اما اين كاربردي نيست كه ما براي كلمه «طبيعت» در اين مجموعه مقالات در نظر داريم.

ظاهر فرشتگان

فرشتگان از طبيعت خداوند بوده و بنابراين بايد عاري از گناه و فنا ناپذير باشند، ديده ايم كه گناه مرگ را به دنبال دارد (روميان 6:23). وقتي فرشتگان در زمين ظهور كردند، به شكل انسانهاي معمولي بودند:

–  فرشتگان نزد ابراهيم آمدند تا كلام خداوند را به او برسانند. آنها «سه مرد» توصيف شده اند و ابراهيم در ابتدا با آنان مانند سه انسان رفتار كرد زيرا ظاهر آنها بدين گونه بود: «اي سروران تمنا ميكنم اندكي توقف كرده، در زير سايه اين درخت استراحت كنيد. من ميروم و براي شستن پاهاي شما آب مي‌آورم.» (پيدايش 18:4)

–  دو تن از آن فرشتگان سپس به شهر سدوم نزد لوط رفتند. اين بار نيز لوط و مردم سدوم تصور كردند كه آنها مرداني عادي هستند. «دو فرشته به سدوم آمدند» و لوط از آنها دعوت كرد كه شب را در منزل او بگذرانند. اما مردان سدوم به خانه او آمدند و با لحني تهديد آميز پرسيدند «مرداني كه امشب نزد تو آمدند كجا هستند؟» لوط خواهش كرد: «به آن مردان تجاوز نكنيد». از آنها به عنوان «مردان» ياد شده است: «مردان (فرشتگان) دستانشان را پيش آوردند» و لوط را نجات دادند. «و مردان به لوط گفتند … پروردگار ما را براي نابود كردن سدوم فرستاده است » (پيدايش 19:1،5،8،10،12،13).

–  نوشته هاي عهد جديد در مورد اين وقايع نيز تاييد مي كند كه فرشتگان به شكل انسان بودند: » فراموش نكنيد كه با غريبه‌ها مهربان باشيد و از ايشان پذيرايي كنيد، زيرا بعضي (براي مثال ابراهيم و لوط) با اين كار، بي آن كه خودشان متوجه باشند، از فرشته‌ها پذيرايي كرده‌اند.» (عبرانيان 13:2)

–  يعقوب تمام شب را با مردي بيگانه كشتي گرفت(پيدايش 32:24) و بعداً به ما گفته شد كه او يك فرشته بوده است .

–  دو مرد سفيد‌پوش با لباسهاي درخشان و خيره‌كننده در مقابل ايشان ظاهر شدند(لوقا 24:4) آنها در محل معراج مسيح(اعمال رسولان 1:10) حضور داشتند. واضح است كه آنها فرشته بودند.

فرشتگان گناه نمي كنند

فرشتگان از طبيعت خداوند بوده و نتيجتاً فناپذير نيستند. ديدده ایم كه فنا عاقبت گناه است. پس مي توان نتيجه گرفت كه آنها گناه نمي كنند. كلمات اصلي يوناني و عبري كه «فرشته» ترجمه شده اند به معناي «پيام آور» هستند. فرشتگان پيام آوران يا خدمت گذاران خداوند بوده، از او اطاعت مي كنند و بنابراين تصور اينكه گناه كنند غيرممكن است. كلمه يوناني «آجلوس» كه «فرشته» ترجمه مي شود، هنگامي كه در مورد انسانها به كار رفته «پيام آور» ترجمه شده است، مثل يحيي تعميد دهنده (متي 11:10) و پيام آوران او (لوقا 7:24)، پيام آوران مسيح (لوقا 9:52) و مرداني كه مراقب راحاب بودند (يعقوب 2:25). و البته ممكن است كه «فرشتگان»، زماني كه اين لفظ يعني همان كلمه يوناني «آجلوس» در مورد انسانهاي پيام آور بكار مي رود، گناه كنند. پس در واقع هدف چنين اشاراتي بر گناه پيام آوران كه انسان هستند، مي باشد.

متون زير به وضوح نشان مي دهد كه تمامي فرشتگان (نه فقط بعضي از آنها!) مطيع خداوند هستند، اين طبيعت آنهاست و به همين جهت نميتوانند گناه كنند:

«خداوند تخت فرمانروايي خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همه موجودات حكمراني ميكند (يعني طغيان در برابر خداوند در آسمان ممكن نيست). اي همه فرشتگان توانا كه گوش به فرمان خداوند هستيد تا دستوراتش را اجرا نماييد، او را ستايش كنيد! اي همه نيروهاي آسماني، اي خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گوييد.»(مزامير 21-103:19)

«اي همه فرشتگان، خداوند را ستايش كنيد، اي همه لشكرهاي آسماني، او را ستايش كنيد.»(مزامير 148:2)

«تمامي فرشته ها فقط روح هايي خدمتگزار هستند، و براي كمك و مراقبت از كساني(ايمان آورندگان) فرستاده میشوند كه مايلند نجات الهي را دريافت نمايند.»(عبرانيان 1:13،14)

تكرار كلمه «تمامي» نشان مي دهد كه فرشتگان به دو دسته كه يك دسته پاك و ديگري گناهكار باشند تقسيم نشده اند. اهميت درك صحيح طبيعت فرشتگان در اين است كه پاداش مؤمنين بهره بري از همان طبيعت است: (لوقا 20:35،36). اين نكته مهمي است. فرشتگان هرگز نمي ميرند: (عبرانيان 2:16) اگر فرشتگان قادر به گناه كردن باشند، پس آناني كه لايق پاداش در زمان بازگشت مسيح تشخيص داده مي شوند نيز قادر به گناه خواهند بود. و از آنجا كه مي دانيم گناه مرگ را به دنبال دارد (روميان 6:23) بنابراين آنها زندگي جاودانه نخواهند داشت. اگر گناه براي كسي ممكن باشد، مردن نيز براي او امكان پذير است. پس گفتن اين حرف كه فرشتگان قادر به گناه كردن هستند وعده خداوند مبني بر زندگي جاودانه را بي معنا ميكند، چرا كه ديديم پاداش ما بهره ‌بري از طبيعت فرشتگان است. اشاره به «فرشتگان» (لوقا 20:35،36) نشان ميدهد كه فرشتگان به گروههاي پاك يا گناهكار تقسيم بندي نشده اند و تنها يك گروه فرشته وجود دارد.

اگر فرشتگان قادر به گناه باشند خداوند در اقدام عادلانه در زندگي ما و امور دنيا ناتوان مي ماند چرا كه مي دانيم او اعلام كرده است كه توسط فرشتگانش عمل مي كند (مزامير 21-103:19). خداوند آنها را » تبديل به روح كرده » به اين معنا كه همه كار را از طريق روح (قدرت) خود كه توسط فرشتگان اعمال مي شود، انجام مي دهد (مزامير 104:4). بنابراين عدم فرمانبرداري فرشتگان از خداوند غيرممكن است. مسيحيان بايد هرروزه براي استقرار ملكوت خداوند در زمين و اينكه اراده الهي همانگونه كه در آسمان حكم فرماست در زمين نيز حكم فرما شود، دعا كنند (متي 6:10). اگر فرشتگان خداوند ناچار بودند در آسمان در برابر فرشتگان گناهكار قرار بگيرند، اراده الهي نمي توانست به طور كامل اجرا شود و نتيجتاً همين وضعيت در ملكوت آينده خداوند نيز صادق بود. گذراندن ابديت در دنيايي كه جبهه جنگ هميشگي بين گناه و اطاعت باشد دور نماي جذابي نيست، اما صد البته كه اينطور نيست.

ولي … ؟

بسياري از فرقه هاي » مسيحيت » عقيده دارند كه فرشتگان نيز قادر به گناه كردن هستند. آنها بر اين باورند كه فرشتگان گناهكاري وجود دارند كه مسئول گناهان و مشكلات روي زمين مي باشند. ما اين برداشت اشتباه را در فصل های بعدی بيشتر مورد بحث قرارخواهيم داد. فعلاً به ذكر چند نكته به شرح زير اكتفا مي‌كنيم:

–  ممكن است كه قبل از خلقت ما، يعني خلقتي كه در باب اول كتاب پيدايش ذكر شده، خلقت ديگري بوده باشد. همچنين ممكن است كه فرشتگان فعلي زماني در وضعيتي مشابه وضعيت فعلي ما در اين زندگي بوده و از آن زندگي نسبت به » نيكي و بدي » (پيدايش 3:5) آگاهي پيدا كرده باشند. اين امكان كه برخي از موجوداتي كه در آن زمان زندگي مي كردند گناه كرده باشند، قابل انكار نيست. ولي اينها تماماً فقط فرضياتي هستند كه برخي اوقات توسط انسانها با مبالغه بيان مي شوند. اما انجيل آنچه را كه لازم است راجع به وضعيت فعلي بدانيم به ما مي گويد و اذعان میدارد كه هيچ فرشته گناهكاري وجود ندارد. تمامي فرشتگان كاملاً مطيع خداوند هستند.

–   موجودات گناهكار در آسمان وجود ندارند چرا كه خداوند مي‌فرمايد «چشمان تو پاك تر از آن است كه به گناه بنگرد» (حبقوق 1:13). در همين راستا مزامير 5:4،5 مي گويد: «تو خدايي نيستي كه گناه را دوست بداري و شرارت را تحمل كني. تو تحمل ديدن متكبران را نداري.»(مزامير 5:4.5) كه منظور عدم تحمل شرارت توسط خداوند در منزل وي يعني در آسمان است. اين عقيده كه فرشتگان گناهكاري در آسمان در برابر خداوند طغيان كرده باشند كاملاً مخالف با ذات اين آيه ها است.

–   كلمه يوناني كه «فرشته» ترجمه مي شود به معناي «پيام آور» است و همانطور كه ديديم مي تواند به انسانها نيز اشاره داشته باشد. انسانهاي «پيام آور» البته مي توانند گناه كنند.

–  وجود موجودات شرور و گناهكاري كه در مورد تمام جنبه هاي منفي زندگي مسئول باشند يكي از عقايد بسيار رايج است. همانطور كه عقايد فرقه ها در مورد كريسمس وارد مكاتبي شده كه خود را «مسيحي» مي دانند، اين دسته از عقايد برخی فرفه ها  پيرامون وجود موجودات شرور و گناهكار نيز به بعضي مكاتب وارد شده اند.

–       آياتي از انجيل كه در اثر سوء تفاهم به نظر مؤيد عقيده وجود فرشتگان گناهكار در عصر حاضر باشند، انگشت شمار است. موارد مذكور در كتاب «در جستجوي ابليس» كه توسط ناشرين قابل تهيه است مورد بررسي قرار گرفته اند. اما نبايد اجازه داد كه چنين آياتي با تفسير غلط، ناقص تعليمات غني انجيل قرار بگيرند.

صحبت خداوند با انسان ها

فرزند من

شاید تو مرا نشناسی،اما من همه چیز را در مورد تو میدانم.

مزامیر۱:۱۳۹

من از نشستن و برخاستن تو آگاهم.

مزامیر۲:۱۳۹

من از همه راهها و طریق های تو با اطلاع هستم.

مزامیر۳:۱۳۹

حتی موی های سر تو را تک به تک شمرده ام

انجیل متی۱۰: ۲۹_۳۱

و تو را به شباهت خود آفریدم.

پیدایش۲۷:۱

در من تو حیات داری و حرکت می کنی و بوجود آمدی

اعمال رسولان۲۸:۱۷

زیرا تو از نسل من هستی

اعمال رسولان۲۸:۱۷

من تو را حتی قبل از بوجود آمدنت می شناختم.

ارمیا ۱: ۴_۵

من تو را در زمانی که آفرینش را خلق می نمودم انتخاب کردم.

افسسیان۱: ۱۱_۱۲

تو بطور تصادفی بوجود نیامدی و تمام روزهای زندگی تو در دفتر من ثبت شده است

مزامیر ۱۳۹: ۱۵_۱۶

من قرار دادم زمان معین تولد تو را و اینکه در کجا ساکن شوی

اعمال رسولان۲۶:۱۷

تو بطور عجیب و مهیبی ساخته شودی

مزامیر۱۴:۱۳۹

و من تو را در رحم مادرت نقش بستم

مزامیر۱۳:۱۳۹

و تو را به پیش آوردم تا روزی که تو متولد شودی

مزامیر۶:۷۱

اگر چه من بطور نا درستی بتوسط افرادی که مرا نمی شناسند به تو معرفی شدم

انجیل یوحنا۸: ۴۱_۴۴

اما باید بگویم که از تو خشمگین و غضبناک نیستم بلکه منشاء عشق و محبت ام

اول یوحنا۱۶:۴

و این آرزوی من است تا تو را مورد محبت و رحمت خود قرار دهم

اول یوحنا۱:۳

تنها چون تو فرزند من هستی و من پدر تو

اول یوحنا۱:۳

من می توانم بیش از پدر زمینی تو به تو ببخشم

انجیل متی۱۱:۷

چرا که من پدر کاملی هستم

انجیل متی۴۸:۵

و هر هدیه نیکو که تو دریافت می کنی از دستهای من است

یعقوب۱۷:۱

نقشه من برای آینده تو همیشه همراه با امید بوده است

انجیل متی۶: ۳۱_۳۳

زیرا که من تو را با عشقی جاودانه دوست دارم

ارمیا۱۱:۲۹

افکار من در مورد تو بی انتها است همانطور که دانه های شن در کنار دریا

مزامیر۱۳۹: ۱۷_۱۸

من از وجود تو شادم  و برای تو سرود می خوانم

صفنیا۱۷:۳

و از احسان نمودن به تو هرگز متوقف نخواهم شد

ارمیا۴۰:۳۲

چون تو گنجینه گرانبهای من هستی

خروج۵:۱۹

من با تمام وجودم اشتیاق دارم که تو در زندگی مستقر باشی

ارمیا۴۱:۳۲

تا من به تو چیزهای عجیب و بزرگ را نشان دهم

ارمیا۳:۳۳

اگر با تمام دل و جان بدنبال من باشی مرا خواهی یافت

تثنیه۲۹:۴

اشتیاق خود را بر من قرار بده و من آرزوی قلبی تو را به تو خواهد داد

مزامیر۴:۳۷

چرا که در واقع این من هستم که آنرا می توانم به تو ببخشم

فیلیپیان۱۳:۲

من می توانم بیش از آنچه که تو تصور کنی برای تو انجام دهم

افسسیان۲۰:۳

چرا که من مشوق بزرگ تو هستم

دوم تسالونیکان۲: ۱۶_۱۷

همچنین من پدری هستم که تو را در زمانهای سخت آرامی می بخشم

دوم قرنتیان۱: ۳_۴

زمانی که قلب تو شکسته است من نزدیک تو هستم

مزامیر۱۸:۳۴

همانطور که یک چوپان گوسفند خود را حمل می کند من نیز همچنین تو را در آغوش  خود دارم

اشعیا۱۱:۴۰

یک  روز تمامی اشک های تو را پاک خواهم کرد

مکاشفه۲۱: ۳_۴

و تمامی دردها و رنج ها تو را که در این زمین متحمل شدی بر خواهم داشت

مکاشفه۲۱: ۳_۴

من پدر تو هستم و تو را محبت می کنم همانطور که پسر خود عیسی را محبت نمودم

انجیل یوحنا۲۳:۱۷

چون در عیسی عشق و محبت من برای تو آشکار شد

انجیل یوحنا۲۶:۱۷

و او معرف حقیقی  وجود من است

عبرانیان۳:۱

زیرا او آمد تا نشان دهد که من برای تو هستم نا به ضد تو

رومیان۳۱:۸

و تا بگوید که من گناهان و خطایا تو را نمی شمارم

دوم قرنتیان۵: ۱۸_۱۹

عیسی مرد تا من و تو امروز با هم مصالحه داشته باشیم

دوم قرنتیان۵: ۱۸_۱۹

و مرگ او نهایت عشق و فداکاری من برای توست

اول یوحنا۱۰:۴

زیرا که من همه چیز را برای تو دادم تا تو را داشته باشم

رومیان۸: ۳۱_۳۲

اگر تو این هدیه فرزند من عیسی را بپزیری تو مرا پذیرفته ای

اول یوحنا۲۳:۲

و هیچ چیز دیگر نمی تواند تو را از من جدا کند

رومیان۸: ۳۸_۳۹

به منزل من بیا و من برای تو جشن بزرگی برپا خواهم کرد.جشنی که تابحال آسمان به خود ندیده است

انجیل لوقا ۷:۱۵

من همیشه پدر تو بوده ام و خواهم بود

افسسیان۳: ۱۴_۱۵

اما از تو یک سوال دارم آیا تو فرزند من خواهی بود؟

انجیل یوحنا۱: ۱۲_۱۳

در انتظار پاسخ تو

انجیل لوقا۱۵: ۱۱_۳۲

با محبت،پدر آسمانی خلق متعال

 

موعظه در کریستادلفین

يكي از بزرگترين وسوسه ها كه در اثر شناخت خداوند واقعي ممكن است پيش بيايد، خودخواهي روحي مي باشد. ما مي‌توانيم از رابطه شخصي‌مان با خداوند به قدري خرسند شويم و چنان در مطالعات شخصي كتاب مقدس و معنويات غرق شويم كه از سهيم كردن ديگران، هم دوستان مؤمنمان و هم دنياي اطرافمان، در آن خودداري نماييم. كلام خداوند و گفته‌هاي انجيل واقعي كه در آن يافت مي شود به چراغ يا پرتوي كه در تاريكي نورافشاني مي كند تشبيه شده است(مزامير 119:105 و امثال 4:18). عيسي متذكر شده است كسي كه چنين نوري را دارد آن را زير سطل مخفي نمي كند، بلكه آن را به معرض ديد عموم مي گذارد.(متي 5:15) «شما نور جهان مي باشيد.»چون تعميد شده‌ايد»شما همچون شهري هستيد كه بر تپه‌ها بنا شده و در شب مي درخشد و همه در آن مي بينند.» (متي 5:14)

اگر ما واقعاً بر طبق انجيل واقعي‌اي كه درك كرده ايم زندگي كنيم، تقدس ما بركساني كه با ما زندگي مي كنند هويدا خواهد شد. ما نخواهيم توانست اين واقعيت را كه به شوق ملكوت و از راههاي دنيوي جدا شده ايم پنهان نماييم.

ما بايد با روش صحيح معرفت واقعيتها را با آنانكه در تماس هستيم تقسيم نماييم. برگرداندن مكالمات به صحبتهاي معنوي، بحث كردن در مورد تعاليم با اعضاي كليساهاي ديگر، پخش رساله ها و حتي دادن آگهي هاي كوچك در رسانه هاي عمومي محلي تمامي راههايي هستند كه مي توانيم نورمان را پرتو بخشيم. ما نبايد فكر كنيم كه مي توانيم وظيفه شهادت را به عهده ديگر مؤمنان بگذاريم. ما هر يك داراي يك مسؤوليت شخصي مي‌باشيم. در مقايسه با گروه‌هاي ديگر، تعداد كمي از christadelphians موعظه در مقياس بزرگ را تدارك ديده اند. ما هريك و با نيت شخصي خودمان هركاري كه از دستمان برمي‌آيد انجام ميدهيم.

موعظه از طريق توضيح باورهايمان به خانواده مان و آنانكه در ارتباط مستقيم با ما هستند يكي از كاراترين روشها مي باشد. آنانكه كه دوستانشان ايمان ندارند بايد بطور واضح باورهايشان را براي آنان توضيح دهند البته وقتي اين عمل انجام شد ادامه دادن بحث و تحت فشار گذاشتن شخص كار عاقلانه‌اي نمي باشد. خداوند نميخواهد كه كسي تحت فشار ايمان بياورد. وظيفه ما اين است كه بدون اينكه اهميت زيادي به ميزان عكس العمل بدهيم بر واقعيات شهادت دهيم. ما مسؤوليت بزرگي براي انجام اين شهادت داريم (حزقيال 21-3:17). اگر مسيح در زمان حيات ما بازگردد «دو نفر نيز كه در مزرعه كار ميكند، يكي برده شده، و ديگري خواهد ماند.» (لوقا 17:36) البته اگر اين اتفاق بيافتد، و اگر ما راجع به بازگشت مجدد سرورمان با خانواده‌مان و همكارهايمان صحبت نكرده باشيم عجيب مي باشد.