انحراف : غسل تعمید دوباره

انحراف: غسل تعميد دوباره

برخي از افراد پس از انجام آن چه كه نوعي «غسل تعميد» مي‌دانستند، (پاشيدن آب در هنگام كودكي يا غسل كامل در كليسايي ديگر) ديگر به غسل تعميد مجدد تمايل چنداني نشان نمي دهند. وليكن پيش از غسل تعميد بايد توبه و ايمان واقعي به انجيل حاصل شود (اعمال رسولان 2:38 و مرقس 16:15.16). غسل تعميد فقط هنگامي پذيرفتني و حقيقتي است كه اين امور پيش از فرورفتن در آب و به ترتيب صحيح انجام شود. در آيات متي 28:19.20  غسل تعميد پيش از هرچيز با شنيدن تفسير آموزه‌هاي مسيح مرتبط دانسته مي‌شود. يك كودك قادر به توبه يا درك انجيل نيست؛ و در هرحال پاشيدن آب اصلاً غسل تعميد به شمار نمي‌رود. يك شناگر پس از شيرجه در آب فرو مي‌رود، اما اين غسل تعميد نيست، چرا كه فرد آگاهانه به انجيل حقيقي پاسخ نداده است. همين نكته در مورد افرادي كه در آب فرو مي روند، اما به آموزه‌اي دروغين ايمان دارند نيز صادق است؛ آنها در آب فرورفته‌اند، اما غسل تعميد نيافته‌اند.

تنها «يك ايمان» وجود دارد، يعني مجموعه‌اي واحد از آموزه‌هايي كه انجيل حقيقي را تشكيل مي‌دهند، و در نتيجه تنها «يك نوع غسل تعميد» نيز وجود دارد، همان غسل تعميدي كه پس از كسب آن «ايمان واحد»صورت مي‌پذيرد. «ما همه، اعضاي يك بدنيم (يعني يك كليساي واقعي)… همه ما براي رسيدن به يك اميددعوت شده‌ايم، يعني به آن جلالي كه خدا براي ما تدارك ديده است. براي ما فقط يك خداوند، يك ايمان و يك تعميد وجود دارد.» (افسسيان 6-4:4) برخلاف عقيده برخي افراد مبني بر اينكه اعتقاد به دريافت پاداش خدا در زمين و يا در بهشت بي‌اهميت و در عمل يكسان است، دو راه مختلف براي رستگاري وجود ندارد. فقط «يك خدا» وجود دارد، پس مسيح خدا نيست. در نتيجه اگر هنگام غسل تعميد آموزه‌هاي راستين مربوط به ملكوت خداوند، ماهيت خداوند و مسيح، و غيره، را درك نكرده باشيم، آن «غسل تعميد» ما فاقداعتبار بوده است.

يحيي تعميد دهنده مردم را در آب فرو مي‌كرد، از آنها مي‌خواست توبه كنند، و به آنها مطالبي در باره‌ي مسيح مي‌آموخت (مرقس 1:4 و لوقا 1:77). با اين حال اين كافي نبود. آيات اعمال رسولان 5-19:1 بيانگر اين است كه برخي از افرادي كه يحيي تعميد داده بود، بايد دوباره تعميد داده مي‌شدند، چرا كه برخي از آموزه‌ها را ناقص فهميده بودند. مانيز مانند آن افراد ممكن است پس از اولين غسل تعميد خود تصور كنيم كه واقعاً توبه كرده و زندگي دوباره‌اي را آغاز كرده‌ايم. ممكن است همينطور هم باشد، اما اين عمل نياز به «يك غسل تعميد (حقيقي)» را كه تنها پس از درك تمامي اجزاي «ايمان واحد» صورت مي‌گيرد، رفع نمي‌كند.

مطالعه انجیل

 

1-10 مطالعه انجيل

بعد از تعميد ما بايد صحبت «رشد در راه تقدس» يا همان زندگي تحت تأثير روح به جاي جسم را پيش بكشيم (روميان 6:22 و 8:1 و غلاطيان 5:16.25). از طريق وفا به كلام خدا است كه ما رشد در راه تقدس را تحقق مي‌بخشيم (يوحنا 15:7.8). ديده ايم كه روح راهنماي ما است بدين معنا كه روح خداوند در كلام است. بايد در تمام زندگي از طريق بررسي و مطالعه دائم كتاب مقدس به كلام نزديك بمانيم.

بررسي دقيق كلام باعث مي شود كه انسان لزوم تعميد را بفهمد و در نتيجه آن را انجام دهد. اين فرآيند كه بگذاريم كلام، اعمال ما را تحت تأثير قرار دهد و زندگيمان را جهت ببخشد بايد ادامه داشته باشد. ولي تعميد فقط اولين قدم در راه اطاعت از كلام خداوند مي باشد. آشنايي با كتاب مقدس و تعاليم اوليه انجيل اين خطر را در بردارد كه ممكن است باعث شود كلام، ديگر ما را تحت تأثير قرار ندهد. در اين حالت مي توانيم كلام را بدون اينكه اثر عملي روي ما بگذارد، بخوانيم (به ضميمه 2 مراجعه كنيد) به همين دليل عاقلانه است كه قبل از مطالعه كتب مقدس دعايي كوتاه بخوانيم: «چشمانم را بگشا تا حقيقت شگفت‌انگيز كلام تو را ببينم.» (مزامير 119:18)

كلام خداوند بايد مانند غذاي روزانه ما باشد و البته اتكاء به آن و اشتياق طبيعي ما به آن بايد حتي از ميل غريزي ما به غذاي واقعي بيشتر باشد. احساس ايوب اين بود: «از فرامين او سرپيچي نكرده‌ام و كلمات او را در سينه حفظ نموده‌ام.» (ايوب 23:12). ارميا هم همين احساس را داشت: «آنچه به من تاب و تحمل مي‌دهد، كلام توست كه خوراك روح گرسنه من است. كلام تو دل اندوهگين مرا شاد و خرم مي‌سازد.»(ارميا 15:16) بنابراين تخصيص زماني خاص براي خواندن كتاب مقدس يكي از عوامل حياتي در برنامه زندگي روزمره مي باشد. مطالعه بي‌وقفه كتاب مقدس به مدت 30 دقيقه هر روز صبح باعث مي شود كه روزمان را با رواني سالم شروع نماييم. اين گونه عادتها كه باعث شكل گرفتن ايمان مي‌شود، در روز داوري ارزشي برابر طلا خواهند داشت.

براي جلوگيري از تمايل طبيعي ما در خواندن  تنها قسمتهايي از كتب مقدس كه براي ما جالب مي باشد، christadelphians  برنامه اي به نام «همراهي كتاب مقدس» (اين كتاب از ناشران آن قابل تهيه است) تهيه كرده اند. در اين برنامه تعداد مشخصي از بخشهاي انجيل در طي روز خوانده مي شود و در نتيجه عهد جديد در طي اين خواندن 2 بار و عهد عتيق 1 بار در سال مرور مي شوند. درحاليكه ما روز به روز بخشها را مي خوانيم، روحيه‌مان با دانستن اينكه هزاران مؤمن ديگر هم درحال خواندن همين بخشها مي‌باشند تقويت مي‌شود. بنابراين هر موقع يكديگر را ملاقات مي كنيم يك ارتباط فوري احساس مي‌‌كنيم. بخشهايي كه ما اخيراً خوانديم بايد اساس مكالمات ما را تشكيل دهند.

دعا

تمرين حياتي ديگري كه بايد پيش گرفته شود دعا كردن مي باشد. پولس از طريق يادآوري آيه «ميان خدا و مردم انساني وجود دارد بنام عيسي مسيح كه جان خود را فداي تمام بشريت كرد» به نتيجه عملي درك اعمال مسيح دست مي يابد: «من بعنوان رسول خدا انتخاب شده‌ام تا حقيقت را بغير يهوديان برسانم و به ايشان تعليم دهم كه چگونه خدا انسان را از راه ايمان نجات مي‌بخشد.» (اول تيموتائوس 8-2:5) «اين كاهن اعظم از ضعفهاي ما بيخبر نيست، زيرا او خود در همين امور وسوسه شد. اما حتي يكبار هم به زانو در نيامد و گناه نكرد. پس بياييد به حضور تخت پرفيض خدا برويم تا او رحمت خود را شامل حال ما سازد و به لطف خود، ما را بهنگام نياز ياري فرمايد.»(عبرانيان 4:15،16)

تحسين واقعي اين باور كه مسيح همانند يك روحاني اعظم شخصي ماست كه دعاهاي ما را به خداوند ميرساند، مي‌تواند انگيزه دعاي مستمر و خالصانه را در ما ايجاد كند. با اين حال دعاهاي ما نبايد صرفاً يك فهرست از درخواستهاي ما از خداوند باشد. شكر خدا قبل از غذا، دعا براي سفر سلامت و غيره بايد قسمت مهمي از دعاهاي ما را تشكيل دهند.

همين كه ما از طريق دعا مشكلاتمان را با خداوند مطرح نماييم بايد به ما احساس آرامش دهد: «براي همه چيز دعا كنيد(هيچ چيزي دردنيا وجود ندارد كه بخاطر كوچك بودن نتوان براي آن دعا كرد) و هرچه لازم داريد به خداوند بگوئيد و فراموش نكنيد كه براي جواب دعاها، از او تشكر نمائيد. اگر چنين كنيد، از آرامش خدا بهره‌مند خواهيد شد، آرامشي كه فكر انسان قادر به درك آن نيست. اين آرامش الهي به فكر و دل شما كه به عيسي مسيح ايمان آورده‌ايد، راحتي و آسايش خواهد بخشيد.» (فيليپيان 4:6،7).

اگر دعاهاي ما مطابق اراده خداوند باشد، حتماً به حاجتمان خواهيم رسيد.(اول يوحنا 5:14) ما مي توانيم از طريق بررسي كلام خداوند كه روان وي را برما آشكار مي سازد، اراده خداوند را بفهميم. بنابراين مطالعه كتاب مقدس بايد به ما تعليم دهد كه چگونه دعا كنيم و در دعاهايمان چه چيزي بخواهيم و در نتيجه دعايمان قوي خواهد بود. بنابراين «اگر در من بمانيد و از كلام من اطاعت كنيد هرچه بخواهيد به شما داده خواهد شد.» (يوحنا  15:7) مثالهاي زيادي از دعاهاي عادي در كتب مقدس آمده است.(مزامير 119:164 و دانيال 6:10). چند دعاي كوتاه شكرگزاري و دعاهاي صبح و شب در واقع حداقل دعاهاي لازم مي باشد.

صحبت خداوند با انسان ها

فرزند من

شاید تو مرا نشناسی،اما من همه چیز را در مورد تو میدانم.

مزامیر۱:۱۳۹

من از نشستن و برخاستن تو آگاهم.

مزامیر۲:۱۳۹

من از همه راهها و طریق های تو با اطلاع هستم.

مزامیر۳:۱۳۹

حتی موی های سر تو را تک به تک شمرده ام

انجیل متی۱۰: ۲۹_۳۱

و تو را به شباهت خود آفریدم.

پیدایش۲۷:۱

در من تو حیات داری و حرکت می کنی و بوجود آمدی

اعمال رسولان۲۸:۱۷

زیرا تو از نسل من هستی

اعمال رسولان۲۸:۱۷

من تو را حتی قبل از بوجود آمدنت می شناختم.

ارمیا ۱: ۴_۵

من تو را در زمانی که آفرینش را خلق می نمودم انتخاب کردم.

افسسیان۱: ۱۱_۱۲

تو بطور تصادفی بوجود نیامدی و تمام روزهای زندگی تو در دفتر من ثبت شده است

مزامیر ۱۳۹: ۱۵_۱۶

من قرار دادم زمان معین تولد تو را و اینکه در کجا ساکن شوی

اعمال رسولان۲۶:۱۷

تو بطور عجیب و مهیبی ساخته شودی

مزامیر۱۴:۱۳۹

و من تو را در رحم مادرت نقش بستم

مزامیر۱۳:۱۳۹

و تو را به پیش آوردم تا روزی که تو متولد شودی

مزامیر۶:۷۱

اگر چه من بطور نا درستی بتوسط افرادی که مرا نمی شناسند به تو معرفی شدم

انجیل یوحنا۸: ۴۱_۴۴

اما باید بگویم که از تو خشمگین و غضبناک نیستم بلکه منشاء عشق و محبت ام

اول یوحنا۱۶:۴

و این آرزوی من است تا تو را مورد محبت و رحمت خود قرار دهم

اول یوحنا۱:۳

تنها چون تو فرزند من هستی و من پدر تو

اول یوحنا۱:۳

من می توانم بیش از پدر زمینی تو به تو ببخشم

انجیل متی۱۱:۷

چرا که من پدر کاملی هستم

انجیل متی۴۸:۵

و هر هدیه نیکو که تو دریافت می کنی از دستهای من است

یعقوب۱۷:۱

نقشه من برای آینده تو همیشه همراه با امید بوده است

انجیل متی۶: ۳۱_۳۳

زیرا که من تو را با عشقی جاودانه دوست دارم

ارمیا۱۱:۲۹

افکار من در مورد تو بی انتها است همانطور که دانه های شن در کنار دریا

مزامیر۱۳۹: ۱۷_۱۸

من از وجود تو شادم  و برای تو سرود می خوانم

صفنیا۱۷:۳

و از احسان نمودن به تو هرگز متوقف نخواهم شد

ارمیا۴۰:۳۲

چون تو گنجینه گرانبهای من هستی

خروج۵:۱۹

من با تمام وجودم اشتیاق دارم که تو در زندگی مستقر باشی

ارمیا۴۱:۳۲

تا من به تو چیزهای عجیب و بزرگ را نشان دهم

ارمیا۳:۳۳

اگر با تمام دل و جان بدنبال من باشی مرا خواهی یافت

تثنیه۲۹:۴

اشتیاق خود را بر من قرار بده و من آرزوی قلبی تو را به تو خواهد داد

مزامیر۴:۳۷

چرا که در واقع این من هستم که آنرا می توانم به تو ببخشم

فیلیپیان۱۳:۲

من می توانم بیش از آنچه که تو تصور کنی برای تو انجام دهم

افسسیان۲۰:۳

چرا که من مشوق بزرگ تو هستم

دوم تسالونیکان۲: ۱۶_۱۷

همچنین من پدری هستم که تو را در زمانهای سخت آرامی می بخشم

دوم قرنتیان۱: ۳_۴

زمانی که قلب تو شکسته است من نزدیک تو هستم

مزامیر۱۸:۳۴

همانطور که یک چوپان گوسفند خود را حمل می کند من نیز همچنین تو را در آغوش  خود دارم

اشعیا۱۱:۴۰

یک  روز تمامی اشک های تو را پاک خواهم کرد

مکاشفه۲۱: ۳_۴

و تمامی دردها و رنج ها تو را که در این زمین متحمل شدی بر خواهم داشت

مکاشفه۲۱: ۳_۴

من پدر تو هستم و تو را محبت می کنم همانطور که پسر خود عیسی را محبت نمودم

انجیل یوحنا۲۳:۱۷

چون در عیسی عشق و محبت من برای تو آشکار شد

انجیل یوحنا۲۶:۱۷

و او معرف حقیقی  وجود من است

عبرانیان۳:۱

زیرا او آمد تا نشان دهد که من برای تو هستم نا به ضد تو

رومیان۳۱:۸

و تا بگوید که من گناهان و خطایا تو را نمی شمارم

دوم قرنتیان۵: ۱۸_۱۹

عیسی مرد تا من و تو امروز با هم مصالحه داشته باشیم

دوم قرنتیان۵: ۱۸_۱۹

و مرگ او نهایت عشق و فداکاری من برای توست

اول یوحنا۱۰:۴

زیرا که من همه چیز را برای تو دادم تا تو را داشته باشم

رومیان۸: ۳۱_۳۲

اگر تو این هدیه فرزند من عیسی را بپزیری تو مرا پذیرفته ای

اول یوحنا۲۳:۲

و هیچ چیز دیگر نمی تواند تو را از من جدا کند

رومیان۸: ۳۸_۳۹

به منزل من بیا و من برای تو جشن بزرگی برپا خواهم کرد.جشنی که تابحال آسمان به خود ندیده است

انجیل لوقا ۷:۱۵

من همیشه پدر تو بوده ام و خواهم بود

افسسیان۳: ۱۴_۱۵

اما از تو یک سوال دارم آیا تو فرزند من خواهی بود؟

انجیل یوحنا۱: ۱۲_۱۳

در انتظار پاسخ تو

انجیل لوقا۱۵: ۱۱_۳۲

با محبت،پدر آسمانی خلق متعال

 

موعظه در کریستادلفین

يكي از بزرگترين وسوسه ها كه در اثر شناخت خداوند واقعي ممكن است پيش بيايد، خودخواهي روحي مي باشد. ما مي‌توانيم از رابطه شخصي‌مان با خداوند به قدري خرسند شويم و چنان در مطالعات شخصي كتاب مقدس و معنويات غرق شويم كه از سهيم كردن ديگران، هم دوستان مؤمنمان و هم دنياي اطرافمان، در آن خودداري نماييم. كلام خداوند و گفته‌هاي انجيل واقعي كه در آن يافت مي شود به چراغ يا پرتوي كه در تاريكي نورافشاني مي كند تشبيه شده است(مزامير 119:105 و امثال 4:18). عيسي متذكر شده است كسي كه چنين نوري را دارد آن را زير سطل مخفي نمي كند، بلكه آن را به معرض ديد عموم مي گذارد.(متي 5:15) «شما نور جهان مي باشيد.»چون تعميد شده‌ايد»شما همچون شهري هستيد كه بر تپه‌ها بنا شده و در شب مي درخشد و همه در آن مي بينند.» (متي 5:14)

اگر ما واقعاً بر طبق انجيل واقعي‌اي كه درك كرده ايم زندگي كنيم، تقدس ما بركساني كه با ما زندگي مي كنند هويدا خواهد شد. ما نخواهيم توانست اين واقعيت را كه به شوق ملكوت و از راههاي دنيوي جدا شده ايم پنهان نماييم.

ما بايد با روش صحيح معرفت واقعيتها را با آنانكه در تماس هستيم تقسيم نماييم. برگرداندن مكالمات به صحبتهاي معنوي، بحث كردن در مورد تعاليم با اعضاي كليساهاي ديگر، پخش رساله ها و حتي دادن آگهي هاي كوچك در رسانه هاي عمومي محلي تمامي راههايي هستند كه مي توانيم نورمان را پرتو بخشيم. ما نبايد فكر كنيم كه مي توانيم وظيفه شهادت را به عهده ديگر مؤمنان بگذاريم. ما هر يك داراي يك مسؤوليت شخصي مي‌باشيم. در مقايسه با گروه‌هاي ديگر، تعداد كمي از christadelphians موعظه در مقياس بزرگ را تدارك ديده اند. ما هريك و با نيت شخصي خودمان هركاري كه از دستمان برمي‌آيد انجام ميدهيم.

موعظه از طريق توضيح باورهايمان به خانواده مان و آنانكه در ارتباط مستقيم با ما هستند يكي از كاراترين روشها مي باشد. آنانكه كه دوستانشان ايمان ندارند بايد بطور واضح باورهايشان را براي آنان توضيح دهند البته وقتي اين عمل انجام شد ادامه دادن بحث و تحت فشار گذاشتن شخص كار عاقلانه‌اي نمي باشد. خداوند نميخواهد كه كسي تحت فشار ايمان بياورد. وظيفه ما اين است كه بدون اينكه اهميت زيادي به ميزان عكس العمل بدهيم بر واقعيات شهادت دهيم. ما مسؤوليت بزرگي براي انجام اين شهادت داريم (حزقيال 21-3:17). اگر مسيح در زمان حيات ما بازگردد «دو نفر نيز كه در مزرعه كار ميكند، يكي برده شده، و ديگري خواهد ماند.» (لوقا 17:36) البته اگر اين اتفاق بيافتد، و اگر ما راجع به بازگشت مجدد سرورمان با خانواده‌مان و همكارهايمان صحبت نكرده باشيم عجيب مي باشد.

زندگی در آغوش کلیسا

وظيفه داريم كه با ديگران كه در اميدهاي ما سهيم هستند ملاقات داشته باشيم. و باز هم اين موضوع بايد همان چيزي باشد كه ما اشتياق طبيعي به آن داشته باشيم. ما نشان داده ايم كه بعداز تعميد وارد سفر در بيابان و به طرف ملكوت مي شويم. اين امر طبيعي است كه مايل باشيم با همراهانمان ارتباط داشته باشيم. ما در روزهاي آخر قبل از بازگشت مسيح زندگي مي كنيم: براي غلبه بر آزمايشهاي پيچيده اي كه در اين دوران با آن مواجه مي شويم، احتياج داريم با افرادي كه در همان وضعيت قرار دارند دوستي كنيم: «همچنين مانند برخي، از حضور در مجالس عبادت كليسايي غافل نشويد، بلكه يكديگر را تشويق كنيد، بخصوص در اين روزها كه بازگشت مسيح نزديك مي شود.» (عبرانيان 10:25 رجوع به ملاكي 3:16) بنابراين مؤمنان بايد تلاش خود را بكار گيرند تا با يكديگر از طريق نامه و مسافرت براي ملاقات يكديگر و براي سهيم كردن همديگر در مطالعات كتاب مقدس، اجراي مراسم مذهبي و فعاليتهاي موعظه كردن، در ارتباط باشند.
ما هر يك شخصاً براي اميد والاي ملكوت از دنيا فراخوانده شديم. كلمه «روحاني» به معناي انسان فراخوانده شده ميباشد و مي‌توان آن را به تمام مؤمنان واقعي نسبت داد و فقط متعلق به چند مؤمن مطرح در گذشته نمي باشد. كلمه يوناني كه در كتاب مقدس به كليسا ترجمه شده انگليسي ecclesia مي باشد، كه به معناي انجمن فراخواندگان يا همان مؤمنان است. بنابراين كليسا بيشتر به معناي گروه مؤمنان مي باشد و نه ساختماني كه در آن يكديگر را ملاقات مي نمايند. براي جلوگيري از سوءتفاهم در استفاده از اين واژه Christadelphians تمايل دارند كه بجاي كلمه كليسا از كلمهecclesia استفاده نمايند.
هرگاه تعدادي مؤمن در يك شهر يا محله خاص وجود داشته باشد، منطقي است كه محلي برا ي ملاقات مستمر يكديگر تعيين نمايند. اين محل مي‌‌تواند منزل يكي از مؤمنان يا يك سالن اجاره شده باشد. ecclasias هاي christadelphian در سراسر دنيا در اماكني از قبيل مراكز اجتماعي، سالنهاي كنفرانس هتل‌ها، سالن‌هاي مشخص يا منازل شخصي يكديگر را ملاقات مي كنند. هدف يك ecclasia اين است كه اعضايش را از طريق مطالعه جمعي كتاب مقدس و شهادت جمعي به دنيا از طريق پرتوافشاني نورشان بواسطه موعظه، جمع آوري نمايد.
يك برنامه معمول براي يك ecclesia ي christadelphian بايد به شرح ذيل باشد:
يكشنبه 11 صبح برنامه تقسيم نان
6 عصر فعاليتهاي موعظه عمومي
چهارشنبه 8 شب مطالعه كتاب‌مقدس
ecclesiaبخشي از خانواده خدا مي باشد. در هر جامعه منسجم، هر عضو بايد نسبت به ديگران حساس و فروتن باشد. خود مسيح مثال آشكاري از اين رفتار بود. علي رغم مافوق بودن معنوي آشكارش مانند خدمتگزار عموم رفتار مي‌كرد و پاهاي حواريون را هنگاميكه در بين خودشان برسر اينكه چه كسي بهترين ايشان است مجادله مي كردند مي‌شست. مسيح از ما خواسته كه وي را در اين روش الگوي خود قرار دهيم (يوحنا 13:14.15 و متي 28-20:25)
تعاليمي كه در ecclesia داده مي شود بايد آشكارا بر پايه كلام خداوند باشد. كسانيكه در ecclesia سخنراني مي كنند در واقع از طريق صحبت كردن از طرف وي، خداوند را منعكس مي‌كنند. از اين مطلب كه خداوند مذكر ميباشد برداشت مي‌شود كه فقط برادران مسيحي بايد هدايت مردم را مطابق كلام خداوند انجام دهند. آيه اول قرنتيان 14:34 به سادگي اين را گفته است: «زنان در جلسات بايد ساكت باشند. آنها نبايد سخن بگويند.» آيات اول تيموتائوس 15-2:11 دليل اين را به اتفاقات باغ بهشت نسبت ميدهد. چون حوا به آدم، گناهكاري را آموخت، پس زنها نبايد اينك به مردها تعليمي بدهند. اين اصل كه خداوند آدم را قبل از حوا آفريد نشان ميدهد كه «هر زن بايد از شوهر خود اطاعت كند.» (اول قرنتيان 11:13) و بنابراين از نظر معنوي و روحي مرد بايد زن را رهبري نمايد و نه بالعكس.
بخاطر تمام اين مسائل: «زنان بايد در سكوت و با اطاعت كامل به فراگيري مسائل روحاني بپردازند. اجازه نمي دهم زنان به مردان چيز ياد دهند و يا بر آنان مسلط شوند. زنان بايد در جلسات كليسا ساكت باشند. علت اين امر آن است كه خدا نخست آدم را آفريد و بعد حوا را. و اين آدم نبود كه فريب شيطان را خورد، بلكه حوا فريب خورد و گناه كرد. از اين جهت، خدا زنان را به درد زايمان دچار ساخت، اما اگر به او ايمان آورند و زندگي آرام و با محبت و پاكي را در پيش گيرند، روح ايشان را نجات خواهد داد.» (اول تيموتائوس 15-2:11)
از اين امر مشخص مي‌شود كه كتاب مقدس نقشهاي خاص و جدايي را براي مؤمنان زن و مرد مشخص كرده است. در موارد خاصي به زن دستور داده شده كه ازدواج كند، بچه‌دار شود و خانه‌داري كند.(اول تيموتائوس 5:14) اين نشان ميدهد كه محيط تلاش معنوي آنها خانه مي باشد. و بنابراين كارهاي عمومي ecclesia به عهده مرد مي باشد. اين با تئوريهاي بشري در مورد برابري زن و مرد، كه طي آن يك زن متعهد شاغل مي تواند از هر نظر، از مديريت بودجه خانواده گرفته تا پوشيدن لباس مردانه، ادعاي برابري با شوهرش را نمايد، تضاد زيادي دارد. به نظر مي‌آيد كه متولد كردن بچه بصورت يك اسباب زحمت تبديل شده است كه بصورت لزوم نگاهداري سطحي از بهداشت احساسي در يك دنياي كاملاً مادي و خودخواه به آن نگاه مي كنند. مؤمنان واقعي از اين جنبه روزگار اجتناب خواهند كرد، ولي مثل هميشه برقراري نوعي توازن لازم مي‌باشد.
شوهر نبايد سرور همسرش باشد، بلكه بايد او را دوست داشته باشد، همانطور كه مسيح ما را دوست داشت.(افسسيان 5:25) «و شما اي شوهران، رفتارتان با همسرانتان بايد با ملاحظه و توأم با احترام باشد، چون ايشان ضعيف‌تر از شما هستند. در ضمن فراموش نكنيد كه ايشان شريك زندگي روحاني و بركات الهي مي باشند.» (اول پطرس 3:7)
از نظر روحي، تعميد به نام مسيح مرد و زن را مساوي مي نمايد (غلاطيان 3:27.28 رجوع به اول قرنتيان 11:11) با اين حال، اين اصل واضح كه «هر زن بايد از شوهر خود اطاعت كند.»(اول قرنتيان 11:3) در مسائل عملي و رواني در خانواده و ecclesia ، تحت تأثير قرار نمي‌گيرد.
براي نشان دادن تشخيص اين اصل يك مؤمن مؤنث بايد هنگاميكه برادري درحال تعليم كلام خداوند مي باشد موهايش را بپوشاند. اين در عمل بدان معناست كه زن بايد در تمام جلسات ecclesia يك كلاه يا روسري برسرداشته باشد. تفاوت نقش بين زن و مرد بايد از طريق نحوه‌اي كه زنان و مردان موهايشان را درست مي كنند، تأكيد شود.(اول قرنتيان 11:14.15) «همچنين اگر زني در جلسه‌اي، با سربرهنه دعاي نبوت كند، به سرش(يعني شوهرش با توجه به آيه 3) بي‌احترامي كرده است، زيرا زن با پوشاندن سرخود، اطاعت خود را از شوهرش نشان مي دهد. اگر زن نمي خواهد سرخود را بپوشاند، بايد موي سرش را بتراشد، و اگر از اين عمل خجالت مي‌كشد، پس بايد سرخود را بپوشاند. پس زن بايد سرخود را بپوشاند تانشان دهد كه مطيع شوهرش مي باشد.» (اول قرنتيان 11:5،6،10)

اعتقادنامه کریستادلفین

من ايمان دارم که:

خدا يکی است و تثليثی وجود ندارد
عيسی مسيح پسر روحانی خداست نه خود خداوند پدر
قبل از اينکه عيسی مسيح به اين دنيا بيايد وجود نداشته است
عيسی مسيح طبيعتی انسانی داشت مثل ما، و همانند ما مورد امتحان و وسوسه قرار گرفت ، اما هيچوقت گناهی مرتکب نشد
سپس من بدينوسيه او را به عنوان پادشاه و نجات دهنده خود مي پذيرم
ايمان دارم که در زمان غسل تعميد، او شاهد من است و وقتی که در آب فرو مي روم در مرگ او با او شريک مي شوم و در برابر گناه مي ميرم
و زمانی که از آب بيرون مي آيم در رستاخيز او شريک مي شوم و سعی مي کنم از آن پس در زندگيم شبيه به او زندگی کنم
باور دارم مشکل اصلی من وسوسه های درونی و گناهان خود من است و من تعهد ميدهم که با آنها مبارزه کنم
هميشه از خودم ميپرسم:
عيسی مسيح  چه کاری تمايل داشت انجام دهد؟
پِی مي برم به اين که  منظور از شيطان يا شريراشاره به دشمن دارد ،و به معنی هيولا يا اژدها نيست و چنين چيزی وجود ندارد
ايمان دارم بعد از مرگم:
به حالت بيهوشی در قبر مي مانم،مثل يک خواب ، تا زمانی که مسيح ، پادشاه من بازگردد و مرا رستاخيز و داوری کند
من روح ابدی ندارم و روح من فنا پذير است
در اميد به خداوند ایمان دارم و اميدوارم  در آن روز، در پادشاهی خداوند پذيرفته شوم
من ايمان دارم به روح القدس به عنوان قدرت خداوند،نه به معنی يک شخص
من پی بردم که مزد گناه مرگ است و جهنم به معنی همان گور است،نه مکانی پر از آتش برای عذاب و شکنجه گناهکاران
من باور دارم رستگاری، توفيقی است از سوی خداوند،نه از سوی کارهای ما
خداوند راه رستگاری من را در کتاب مقدس آمده آورده است ، چيزی که از سوي خداوند پدر الهام شده و لغزش ناپذير است،همانی که به من سپرده شده تا هر( يکشنبه) در آن مشارکت کنم
من پی بردم که در اين دنيا تعليم های زيادی تحت نام مسيحيت و مسيح رواج داده شده است،و من  از تعليم های خودم محافظت مي کن

وبا کسانی ملاقات می کنم که ايمان درست دارند برای دوستی و مراسم نان و شراب که به معني همان مشارکت داشتن در خون و بدن مسیح است
من متوجه شدم که بايد از زندگي خودم محافظت کنم تا در جهتی که خداوند مرا رهنمایی کرده زندگی کنم
همچنين تصديق مي کنم که:
من دريافتم که ازدواج بايد به طور دائمی باشد،
همانطوری که خداوند ميگويد:
زن و شوهر بعد از ازدواج در يک جسم قرار می گیرند و ما نمي توانيم پيوندی را که خداوند انجام داده است جدا کنيم و باطل سازيم.
همچنين من دريافتم که رابطه جنسی در خارج از زندگی زنا شويی و همچنين همجنس گرايی خطاست
زندگی خود را براي آشنای و پيروی از تعاليم وی به دستان پادشاه خودم عيسی مسيح مي سپارم
و از هم اکنون در در هر شرايط و احساساتی از خودم مي پرسم:

عيسی مسيح چه کاری تمايل داشت انجام دهد؟

مفهوم مشارکت در کریستادلفین

 

كلمات يوناني كه به «رفاقت» و «همدلي» ترجمه شدند اساساً وضعيت داشتن چيزي مشترك يا همان اتحاد مشترك را توصيف مي نمايند. اتحاد مشترك به كلمه مكالمه كردن مرتبط است. از طريق دانستن و عمل كردن به كلام خداوند ما با وي و تمام افراد ديگري كه از طريق «مسيحيت» اين اعمال را انجام ميدهند رفيق هستيم. ناديده گرفتن مسئوليتهايي كه ما در رابطه با رفاقت با ديگران داريم آسان است: «از نيكوكاري و كمك به نيازمندان(يعني رفاقت) غافل نشويد.»(عبرانيان 13:16) آيه فيليپيان 1:5 راجع به «رفاقت در انجيل» صحبت مي كند. بنابراين زيربناي رفاقتهاي ما تعاليمي هستند كه انجيل واقعي را در بر ‌دارند . به همين دليل رفاقتي كه مؤمنان واقعي از آن لذت ميبرند فراتر از هر مؤسسه يا كليسايي مي باشد. بخاطر همين رفاقت مسافتهاي زيادي را طي مي كنند كه يكديگر و ديگر مؤمنان تنها را ملاقات كنند و در هر جاي ممكن بايد نهايت استفاده را از تماس تلفني و نامه‌نگاري بنمايند. پولس در مورد «رفاقت روح» صحبت مي كند(فيليپيان 2:1) يعني همان رفاقتي كه بر پايه همان اطاعت ما از روح و روان خداوند همانطور كه در روح و كلامش مشخص شده است، مي‌باشد.

يكي از بزرگترين نشانه هاي رفاقت اجراي مراسم تقسيم نان به صورت گروهي است. مؤمنان اوليه «در تعليمي كه رسولان مي‌دادند و در آئين شام خداوند و دعا، با ساير ايمان‌داران مرتب شركت مي‌كردند و هر روز مرتب در خانه‌ها براي شام خداوند جمع مي شدند، و با خوشحالي و شكرگزاري هرچه داشتند با هم مي خوردند.» (اعمال رسولان 2:42،46) شراكت در نشانه‌هايي كه نمايانگر محور مر‌كزي اميد ما مي باشند، ما را در «اتحاد قلبها» به هم پيوند ميدهد. «پياله‌اي كه به هنگام شام خداوند از آن مي نوشيم و براي آن دعاي بركت مي كنيم، آيا به اين معني نيست كه هركس كه از آن مي نوشد، در بركات خون مسيح شريك مي شود؟ و ناني كه قسمت كرده، باهم مي خوريم، آيا نشان نمي دهد كه ما با هم در بركات بدن مسيح شريكيم؟ تعداد ما هرقدر هم كه باشد، همه از همان نان مي خوريم و نشان مي دهيم كه همه عضو يك بدن مي باشيم، يعني بدن مسيح.» (اول قرنتيان 10:16،17) بنابراين ما موظفيم كه نشانه‌هاي فداكاري مسيح را با تمام افرادي كه از اعمال وي سود مي برند و «در آن يك قرص نان» سهيم هستند، تقسيم نماييم، اما فقط آنانكه به نام مسيح تعميد شدند، با دريافت حقيقت در اين موقعيت هستند و سهيم كردن افراد ديگر در اين نشانه ها زحمت عبث مي باشد.

رفاقت ما با خداوند و مسيح و ديگر مؤمنان به پذيرش مشترك واقعيتهاي تعاليم كه شامل «ايمان واحد» مي باشد محدود نمي‌شود. روش زندگي ما بايد مطابق با اصولي باشد كه در آنها بيان شده است. «خدا نور است و ذره‌اي تاريكي در او وجود ندارد. پس اگر بگوئيم كه با خدا رابطه‌اي نزديك داريم، اما در تاريكي و روحاني و در گناه زندگي مي‌كنيم دروغ مي‌گوئيم: اما اگر ما نيز مانند مسيح در نور حضور خدا زندگي كنيم، آنگاه با يكديگر رابطه‌اي نزديك داريم و خون عيسي، فرزند خدا، ما را از هر گناه پاك مي‌سازد.» (اول يوحنا 7-1:5)

چرا کریستادلفین شدم.شهرزاد ذوالفقاری

سال ها بود به دنبال راهی برای آرامش قلبی ام می گشتم ، ولی هر چه بیشتر می جستم کمتر می یافتم.

چندین سال بود با وجود زندگی در کشورهای عربی هر هفته در کلیساهای فرقه های مختلف ، از جمله پروتستان و کاتولیک حاضر می شدم.چون به دنبال راهی برای تغییر زندگی و روح و روانم بودم .خواسته ای که سال ها در غرق شدن انجام واجبات اسلام و فرایض دینی نیافته بودم.هر چه بیشتر در این واجبات به امید پیدا کردن آرامش فرو میرفتم ، بیشتر احساس سردرگمی وخلائ در اعماق قلب و روحم احساس می کردم ، به همین دلیل گرایش پیدا کردم به مسیحیت.چون همیشه به دنبال ایمانی برای چنگ زدن به آن و نجات از نا آرامی های روحی ام بودم و احساس کردم در مسیحیت به آنچه می خواستم میرسم.بنابراین در جلسه ها و کلیسا های مختلف حاضر شدم.ولی باز هم مشکلی وجود داشت چون هرچه بیشتر به ارکان کاتولیک و پروتستان نگاه میکردم دچار سردرگمی و نا امیدی میشدم.همان تعصبات و خرافاتی که در اسلام بود در این فرقه ها هم دیده میشد.میتونم بگم همان اسلام اما با ظاهری آرایش کرده بود.اما نمیتوانستم حقیقت های کلام خدا را هم در کتاب مقدس نا دیده بگیرم.به همین دلیل سالها بدون هیچ دینی زندگی کردم تا اینکه سرنوشت زندگی ام را به ترکیه کشاند.در اینجا بود که من معتقدم  مسیح ، من را واقعا به آنچه باید برایم اتفاق می افتاد دعوت کرده بود و برای زندگی خالی ام هدیه آورد و من خیلی اتفاقی با دوستانی آشنا شدم که آنها کریستادلفین را به من معرفی کردند و من متوجه شدم که عقاید و نظرات کریستادلفین  کاملا منطبق با نظرات من  و روحیات من بود.کریستادلفین ها مسیح را خدا نمی دانستند و حتی به صورت منطقی شیطان را وسوسه آدمی میدانستند که این موضوع خیلی منطقی بود.کریستدلفین خالی از خرافات و تعصبات و دروغ های مذهبی بود .آنها آزادانه فکر می کردند و می اندیشیدن و بیان می کردند.بنابراین نجات به زندگی من آمد و قلبم را به عیسی مسیح دادم .تحولات و آرامشی که بعد از تعمید دریافت کردم باور کردنی نیست و این همان چیزی بود که همیشه دنبالش بودم و در آغوش کشیدم .

هم اکنون من یک مسیحی هستم و مسیح را به عنوان منجی خودم بدون هیچ خراقاتی قبول کردم.

                                                                                                                                                                                                                                                شهرزاد ذوالفقاری

کریستادلفین ها و مطالعه کتاب مقدس

مطالعه کتاب مقدس برای کریستادلفین ها فقط در مراسم مذهبی نیست .کریستادلفین ها یک برنامه برای خواندن کتاب مقدس دارند که روزانه خوانده میشود.برنامه ریزی این جدول دقیق بوده به صورتی که قسمت های انتخاب شده به هم مرتبط است و در طول یک سال ، یک بار عهد عتیق و دو بار عهد جدید به پایان میرسد و این امر علاوه بر فیض روحانی و اثری که در زندگی روزمره دارد باعث همبستگی بیشترازنظر اعتقادی بین اعضای کریستادلفین می شود . یک نمونه از آن را در زیر مشاهده می کنید. برای دریافت تمامی ماه ها می توانید به لینک زیر بروید

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.208852805912739.50041.100003640638038&type=3

                                                                                                                                                                                                                                 حسام شیخ رضایی